Х И Ё Н А Т Ин ҳама пешравиҳову хушбахтиҳо душманони ин миллатро ба кибру ғурур оварда расонда аст, ки дур аз ватани азизамон дар пайравии бадхоҳон истода, чигуфтану чикор карданашонро баҳри халалдор намудани амнияти миллии мо, ҳастиии миллати мо сайу талош менамоя, ки бар ин Ватани биҳитосори мо зарау хиёнати худашонро расонанд. Чунки бадхоҳон барои бадбини ва нооромии миллати мо сайю талош доранд вале ба мақсади худ намерасанд. Имрӯз низ мардуми шарифи Тоҷикистон бо дарки воқеияти объективӣ, бо дастгирӣ аз сиёсати хирадмандонаи роҳбарияти олии кишвар, баҳри созандагиву бунёдкорӣ кору фаъолият менамоянд, ки мақсад аз он боз ҳам ободу зебо гардонидани Ватани азизамон Тоҷикистон ва тинҷию оромии кишварамонро мехоҳанд то ки зиндагии обод дошта бошанд ва бар зиди душманони ин сарзамин лаънат мехонанд. Ҳамчунин бисиёриҳо дидем, ки чӣ гуна дар филми сеқисмаи “Хиёнат” парда аз рӯи ин наҳзадиёни ҷаллоду фосиқ, зархарид, ватанфурӯш ва мазҳабгадо бардошта шуд. Бо вуҷуди ин ҳама далелҳои ҳаққу рост ва фошкунанда Кабтирию шогирдонаш ҳанӯз ҳам тариқи разолат, бадбинӣ, ҳасудӣ, нотавонбинӣ, кӯрнамаки нисбат ба халқу Ватан кардаанд. Хеле хуб мебоист, ки кабириҳо аз номи ҳизби даҳшатафкану экстемистиашон, ки хуни бегуноҳони зиёд, равшанфикрону зиёиёни аз он исломгароёни оқипадар ҳазорҳо бор авлодтару болотару маҳбубтар дар гарданашон аст, унвони поки исломро гиранд. Дар ин то ҷаҳон аз ҳама кору амали разилтарин, фосиқтарин ва нобашиданитарин нон хӯрдану туф кардан ба намакдон, носипосӣ ба зодгоҳ, диёр, кишвару миллат буд ва ҳаст. Сокини ноҳияи Восе Д. Абдулҳақзода

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 05-08-2020, 14:39:32 | Диданд: 251