Вазъи имрӯзаи ҷаҳони муосир  ҳар як инсон солимфикрро водор месозад, ки баҳри суботи оромии ҷомеа кӯшиш ба харҷ диҳанд. Зеро руйдодҳои солҳои охир боз ҳам тезу тундшавии ҳодисаҳои Шарқӣ наздик ва дигар қисматҳои сайёраи замин аз доман паҳн кардани ваҳшониятҳои  терроризм ва дигар гурӯҳҳои ифротгар хабар медиҳад.  Фаъолшавии гурӯҳҳои  радикалию эстромистӣ ба дигар кишварҳои гуногуни олам  вазъиятро бозҳам муракаб месозанд.

         Суханронии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, пешвои миллат, Президанти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомали Раҳмон дар баромади худ оид ба масъалаҳои глобалии сайёра истода гузошта ва нигаронӣ намуд, ки  мардуми курраи Замин торафт ба  ҳалли масъалаҳои азими ҳалталаб рӯ ба рӯ меояд. Аз гуфтаҳои Сарвари давлат маълумамон гашт, ки дар тамоми давлати олам ноороми руӯ дода, баъзе нохалафон барои давлату миллати мо сайрй кушиш ба харҷ менамояд, ки давлати тиҷу ором ба ҷангу хунрезаҳо мубадал гардад. 

Ҷиҳати дар амал тадбиқ намудани сиёсати давлат дар тамоми самтҳои рушди ҷомеа ва хусусан дар масъалаҳои Таърихи пайдоиши ҷараёни динии “Салафия” ва хатарҳои он дар он аст, ки решаҳои ҷараёни динии “Салафия” таърихи қадима дошта, аз давраҳои пайғамбарон боқи мондааст. Давраҳои  пайдоиши дини Ислом, ҳамчун пайғамбар шинос шудани Муҳаммад манша мегирад. Калимаи “Салиафия” дар луғат маънои пеш, гузашта ва ба пеш зиндаги карданро дорад. Салафия яке аз ҷараёни дини Ислом буда, пайравони  Эмомҳамбалро муттаҳид кардааст, ки ҷиҳод дар он давра буд аз тарафи Эмомҳамбал барои дини мубини мусулмониро иҷро намуданд. Маркази ин равияҳо Арабистони Саъуди, Сурияву Ироқ баъдан пайдоиш ва паҳншавии ғояҳои ҷараёни  “Салафия” дар Тоҷикистон аз соли 1998 ибтидо гирифта, аз тарафи терроризм ва экстремизм бароварда барои дар ин равияҳо машғул шудан талошҳои зиёд карданд. Дар муддати кӯтоҳ дар байни табақаҳои гуногуни аҳолӣ реша давонда истодааст. Таҳлилҳо нишон медиҳад, ки фаъолияти ҷараёни “Салафия”  аз хориҷи кишвар идора карда шуда, муассисаҳои он нисбат ба ҳар як давлат мутаваҷҷеҳи худ барнома ва нақшаи махсус тартиб додаанд. 

Мо ба воситаи  далеловариҳои реалӣ амалҳои  номатлубу зараровари онҳоро фошфош ба омма фаҳмонем, меҳру муҳаббати ватану ватандориро  ба онҳо фаҳмонем. Дар охир ҳамаи ҳамватанонамонро  ба мутаҳид шуда, баҳри ободии кишвар кӯшишҳо ба харҷ диҳем ки нохалафон ба давлату миллати мо теша ба реша назананд.

Ҳайдар Юнусов, сокини н.Восеъ

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 17-04-2019, 13:12:44 | Диданд: 591