Аз амонӣ гуфтугӯ дорем мо Донишманде гуфтааст, ки миллате, ки соњибтамадун асту дорои фарҳанги бой аст ҳамеша аз паи ободию ободкориҳо мегардад. Мо мисоли гуфтаҳои болоро дар ҳаёти мардуми тоҷику тоҷикистонӣ дида метавонем. Бо ибораи Лоиќ Шералӣ таърих гувоҳ аст, ки мардуми тоҷик боре аз сари кинаю бадкорӣ ба мулкею ба халқе дасти хиёнату таҷовуз дароз накардааст. Дар даврони истиқлоли мардуми шарафманди тоҷик паи ободию ободкориҳо даст ба меҳнати ҳалолу кашфи навгониҳо шуда сарзамини хешро аз марҳилаи қафамондагӣ кашида гом ба сӯй пешравиҳо зад. Бадгӯиҳои душманон то ҳанӯз ҳам идома дорад, ки ин ба мардуми мо ҳеҷ таъсире надорад. Халқи тоҷик дар тули асрҳо аз дасти ғосибон борҳо ғорат дидааст ва чу ӯ ватандӯсту худогоҳ буд тавонист аз нав эҳё шавад ва то ба имрӯз ба ин марҳилаи таърихӣ бирасад. Мо тоҷикон бо ҳама душманони худ гуфтанием, ки ба касе бадгую бадкирдор нестем, ҳамаро ба дӯстию рафоқат, бародарию баробарӣ мехонем. Неку бад намемонад ҳамеша пойдор, Ҳамон беҳ, ки некӣ бувад ёдгор. Гуфтааст Ҳакими Тусї. Когузори шуъбаи маориф Исоев Абдушукуро.

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 09-02-2021, 14:44:15 | Диданд: 299