Солҳои охир сару сафо оиди барномаҳои ҳизби наҳзати ислом хеле зиёд аст. Ин ҳизбиён агар борҳ назди мардум шармсор шуда бошад, боз дар хориҷи кишвар бо ниқоби дигар баромад намуда хешро ҳоммии миллату дустдори ин Ватан мехоҳанд. Вале мардуми мо он амалҳои зиште, ки бо дасти ин «ҳомиёни миллат» солҳои навадуму  солҳои истиқлолият ба амал омада буд, ҳеҷ гоҳ фаромуш накардаанду нахоҳанд кард. Мо тоҷикону тоҷикистониён ҳеҷ гоҳ ба найрангбозиҳои ин қавм намеафтем.

Пеш аз он ки шумо хешро дустдори Ватан  медоред боре бо хотир овардед, ки дар солҳои навдуми асри гузашта ба сари мардум чи даҳшатҳое овардед. Кишваре, ки нав истиқлолиятро ба даст оварда буду ғамҳои нахустинашро ба суи ояндаи нек мегузашт бо дасти шумо аҳримансифатон ба майдони ҷангу хунрези кашида шуд. Он вақтҳо боре садо баланд накардед, мардумро ба суи ваҳдату ҳамдили нахондед, балки тафриқаандози намудеду ба оташи ҷанг равған рехтед. Мо тоҷикону тоҷикистониён шукри онро дорем ,ки раҳми парвардигор омаду бо ризогии Худованд фарзанди ҷонисори миллат Эмомали Раҳмон сари кор омад. Дар зарфи 27-соли истиқлолият мо дар зери парчами миллат ва бо амру супоришҳои Пешвои муаззами миллат он мушкилиҳоро бартараф намудем, дар туллии 70-соли мавҷудияти ҳокимияти Совети насибашон нагашта буд.  Мо медонем, ки ҳар як комёбии мо бои си нооромии шумо мегардаду шум обоз ба суханони дуруғини хеш ба гуфтор медароед.

         Тоҷикистонро чун кишвари тавлидкунандаи барқи арзон ва аз ҷиҳати экологи тоза ояндаи пурнуру дурахшон дар пеш аст.

Шамси Араб

омузгори МТУ.№59-и  н.Восеъ

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 05-12-2018, 15:27:03 | Диданд: 494