Кабирӣ, ки дар тамоми шабакаҳои иҷтимоӣ зери танқид қарор мегирад, боре ҳам шарм намекунад, ки ба ҳарфҳои туҳмати ӯ касе гӯш намедиҳад. Ҳарчанд худаш медонад, ки кайҳо боз хушку холи шуда мондаасту ҳатто наздиконаш аз ӯ руй гардонидааст, вале илоҷ надорад. Чунин нафарон пойбанди дигарон мебошанд, ки аз занҷири онҳо раҳо шуда наметавонанд. Кабири нафаре буд, ки баъзан нафарони доро, ки дар хориҷ буданд ба хуби истифода бурдану онро ба мисли лухтак сохтанд. Ҳамагон медонад, ки дар хориҷи кишвар агар шароит муҳайё ҳам бошад аммо ёди ҳар хори Ватан синаи шахсро шикоф мекунад. Кабирӣ аз кардааш пушаймон аст, ёди диёр ва ватанашро мекунад ин дақиқ аст вале хоҷагонаш ӯро раҳо намекунанд, чунки ӯ аз аввал ба хатогӣ роҳ дод, ва хуни ноҳақро рехт. 

Шамсов Н-мутахассиси пешбар оид ба корҳои дини мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳияи Восеъ  

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 20-12-2018, 08:56:09 | Диданд: 484