Хиёнат арзишҳои инсониро ботил месозад. Мо мардуми шарафманди миллати тоҷик фахр аз он дорем, ки дар чунин Ватани ободу зебо, тинҷу ором умр ба сар мебарем ва шукрона аз он мекунем, ки Пешвои ғамхору дилсуз дорем. Аммо ҳастанд ашхоси фитнаангезу хиёнаткор ва бадкирдор ки, пушти парда худро ватандӯст вонамуд карда, мехоҳанд кирдорҳои нопоки хешро роҳандози намоянд. Хиёнатро аз рафтори пасти нафароне медонанд, ки бо амалҳои ноҷавонмардонаву туҳмату бӯҳтон ба нафаре, ё бар халқе равона мегардад. Мутаасифона имрӯзҳо ин гуна ашхоси хиёнаткор аз қабили Муҳиддин Кабири ва дигар пайравони онҳо, ки дар мамлакатҳои хориҷа зиндаги мекунанду нисбат ба миллату давлат ва ободии Ватани азизи мо низ тӯҳмату сафсатагӯиҳои зиёдеро тавасути шабакахои иҷтимои паҳн мекунанд. Ин гуна афроди ҷомеа, ки дар гузашта дуздию ҷинояткори мекарданд, имрӯз барои ноил шудан ба амалҳои номатлуби худ аз дин устокорона истифода мебаранд. Таърих гувоҳ аст, ки ҳар киву ҳар чӣ ки алоқаманди ба амалҳои нопок доранд, дар назди қонун ба ҷавобгарӣ кашида мешаванду номашон дар саҳифаҳои таърих бо ҳарфҳои сиёҳ сабт мешаванд ва сазовори нафрати умуми мешаванд. Зеро хиёнат ҳаргиз бахшида намешавад. Имрӯз мо ҷавонони кишвар аз дастгириҳои хирадмандонаи Асосгузори сулҳу вадати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шукургузорӣ намуда пайваста бар муқобили он нафароне, ки мехоҳанд ҷомеаи моро дар арсаи ҷаҳони паст намоянд муқобилият нишон медиҳем. Сокини ноҳияи Восеъ: Ализода Ё. С.

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 25-12-2020, 08:46:25 | Диданд: 436