МО-ЗИДДИ ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ Дар вазъи номаълуму номафҳуми ҷаҳони пурталотуми имрӯза, ки ҳар рӯз бо пешрафтҳои технологӣ ва муоширати зуд рӯ ба рӯем, ҳамзамон бо ин таҳдидҳои ҷиддии амниятӣ низ вусъат меёбанд. Яке аз ин таҳдидҳои хатарнок ва ҷиддӣ-терроризм ва экстремизм мебошад. Ин падидаҳо на танҳо ба ҷони инсонҳо, балки ба фарҳанг, тамаддун ва ояндаи миллатҳо хатари бузург доранд. Мо бояд бо чашми боз, дили соф ва иродаи қавӣ зидди ин зуҳуроти харобиовар истем. Зеро терроризм ва экстремизм танҳо мушкили як кишвар нест. Онҳо проблемаи умумибашариянд. Ҳар амали террористӣ, ҳар андешаи ифротӣ-ин зарбаест ба осоиштагии тамоми башарият. Пушаймонӣ ва ноумедии бештар он аст, ки аксар вақт ҷавонон-яъне нерӯи пешбарандаи ҳар як миллат-ба доми ин торикӣ меафтанд. Ин падидаҳо онҳоро аз роҳи илму маърифат, созандагӣ ва инсонгароӣ дур месозанд ва ба сӯи зӯроварӣ ва нобудӣ мебаранд. Яке аз сабабҳои асосии майл ба экстремизм - фақр, бесаводӣ, танқисии имкониятҳои ҳаёт ва надоштани ҳисси ҳувияти миллӣ аст. Гурӯҳҳои ифротӣ бо истифода аз ин нуқсонҳо кӯшиш мекунанд, ки зеҳни ҷавононро ишғол намуда, онҳоро ба василаи ҳадафҳои сиёсии худ табдил диҳанд. Мо наметавонем бетараф бошем, вақте мебинем, ки ҷавонони моро ба ҷойи китоб - силоҳ, ба ҷойи дониш - нафрат, ба ҷойи орзу - худкушӣ меомӯзанд. Бояд ҷавонони мо донанд, ки терроризм чеҳраи хос надорад. Он метавонад зери ниқоби дин, озодӣ, адолат ва ҳатто адоҳои ватандорӣ пинҳон шавад. Ин ҳақиқатест, ки бояд қабул кунем: ҳар як шахс метавонад ба он гирифтор гардад, агар зиракии сиёсӣ ва маърифат надошта бошад. Мо дар ҷаҳоне зиндагӣ мекунем, ки танҳо бо хабари бардурӯғ ё як паёми иғвоангез метавонад як шахси одиро ба террорист табдил диҳад. Мо дар Тоҷикистон низ дар гузашта шоҳиди ҳодисаҳое будем, ки дар натиҷаи афкори ифротӣ чандин нафар ба гурӯҳҳои террористӣ пайвастанд ва оқибат ё кушта шуданд, ё муҳокима гаштанд. Оё онҳо тавонистанд орзуҳои худро амалӣ созанд? Не. Танҳо хисорот ва пушаймонӣ боқӣ монд. Мо бояд пеш аз ҳама шиносем ва донем, ки ифротгароиву терроризм аз куҷо сар мезананд. Маърифати динии дуруст, огоҳии сиёсӣ, иштироки фаъолона дар ҳаёти ҷомеа ва рушд додани муҳити солим дар оила ва мактаб аз омилҳои муҳимтарини пешгирии гаравидан ба ин хатарҳост. Ҳар омӯзгор, ҳар волидайн, ҳар роҳбар бояд бидонад, ки вазифаи ӯ на танҳо таълим додан, балки тарбия кардани шахсияти боимон, ватандӯст ва зирак аст. Илова бар ин, ҳар як шаҳрванди оддӣ низ метавонад дар ин ҷиҳат саҳмгузор бошад. Агар мо дар кӯча, дар ҷойҳои ҷамъиятӣ, дар шабакаҳои иҷтимоӣ дидем, ки касе талқинҳои ифротӣ мекунад, ё ҷавононро ба роҳи нодуруст мебарад-набояд сукут кунем. Сукти мо - ризоияти мо аст. Мо бояд фаҳмонем, ки муқовимат бо терроризм ва экстремизм на бо тундӣ ва зӯроварӣ, балки бо илм, бо муколама, бо эҳтиром ба дигарон ва бо баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум имконпазир аст. Агар мо ба ҷавонон арзиши ҳақиқии озодӣ, масъулият, ватандӯстӣ ва инсондӯстро омӯзонем, ҳеҷ гурӯҳи ифротӣ наметавонад онҳоро мағзшӯӣ кунад. Ҳамзамон, ваҳдату якдилӣ дар ҷомеа калиди асосии пирӯзӣ бар ин падидаҳост. Вақте миллат ва давлат дар як самт ҳаракат мекунанд, ҳеҷ душман наметавонад онҳоро зери таъсир бигирад. Бояд дини мубини Исломро бо маърифати ҳақиқии он ба мардум фаҳмонем, на он гуна, ки гурӯҳҳои ифротӣ онро таҳриф мекунанд. Дар умум, мо зидди терроризм ва экстремизм ҳастем, зеро мо ҷонибдори ҳаётем, ҷонибдори сулҳем, ҷонибдори адолат ва созандагӣ ҳастем. Мо мехоҳем, ки фарзандони мо дар муҳити ором, бо орзуҳои нек ва амалҳои созанда бузург шаванд. Мо бояд ҳар рӯз, ҳар соат ва ҳар лаҳза бо амалҳои худ исбот намоем, ки ҷомеаи мо бар зидди ҳама гуна зӯроварӣ ва ифротгароист. Дар ин роҳ дар ҳамбастагӣ бо ҳам бо зиракӣ, ваҳдат ва маърифат мо метавонем бар ин хатар пирӯз ва сарболо шавем. Муовини раиси ноҳияи Восеъ Давлатзода Қ.

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 15-09-2025, 11:55:47 | Диданд: 1