Солҳои охир ҳаракатҳои ифротгаронаю амалҳои террористӣ ва ҷумбишҳои динию мазҳаби авзаи сиёсии ҷаҳони муосирро хеле ҳам ноором кардааст. Ва мо аз расонаҳои воқифем, ки ин гуруҳҳо марҳила бо марҳила чун вабои аср паҳн шуда истодааст. Дар солҳои 90-уми асри гузашта бо дасти ҳамин гурӯҳ кишвари зебои мо ба майдони кашмокашиҳои хуни табдил ёфт, и паси ин ҳама абадқудратон даст доштанд. Насли калонсоли мо ба хуби воқифанд, ки ҳизбиёни назҳати ислом пештозу пешвои ин ҳараатҳо буданад бо ташабусси онҳо майдон шиниҳо шуду писар муқобили падару сангро гирифт ҳаракати ваҳобия авиа гирифт террозм ин ҳам фарогириҳо қалам рави собиқ вилояти Қурғонтеппа буд.

      Ҳизбдони назҳати ислом он воқеият хизмати хоҷагони хориҷи худро карда мувофиқи гуфту нишондоди онҳо амал мекарданд  онҳо гар чанде дар зоҳир хешро ҳамин миллату содиқ ба ин Ватан нишон медоданд аммо дар амал онҳоро на парвои миллату на ободии Ватан.

      Охирон амалиёти хоинии онҳо ба сардори ҳоҷи Ҳалим Назарзода, ки муассису маблағгузор он М.Кабири буд таҳрези шуд, аммо ин тири онҳо хок хурд. Худованд боз раҳми мардуми шарифи тоҷикро хурду душманонро дар хуни худаш оғушта сохт мардуми аз макру найрангҳои онҳои навини онҳо воқиф шуд.

     Чанде пеш дар шабааҳои телевизионии ишвар филми ҳуҷатие бо номи «Решаҳои урён» намоиш дода шуд, ки дар он собиқ ҳизбёну пешвоёни назҳати баромад намуда аз он арзи пушаймони мекарданд, дар ин боб дар зиндогони ба хато роҳ додаанд ва аз ин амалҳои номатлуби худ назди миллату Ватан хешро гунаҳгор медоданд. Масалан, чанде пеш Аёмиддин Саторов паи ҳам ба воситаи оинаи нилгун баромад намуда бисёр сиру асрори душманони миллати моро фош сохт. Ҳатто ӯ қайд намуд, ки Кабириро дар хориҷ хоҷагонаш гушмол доданд, ки чи қадар мблағҳои равон намудаи онҳоро гирифту баҳри ноором сохтани кишвар касеро сомон надод.

      Ҳодисаҳое, к ибо дасти террористону ифротгароён дар мамлакатҳое чун Ироқ, Сурия, Афғонистон ва дигар кишварҳои шарқи наздик мардуми олам ба хусус мо ҷавонони тоҷикро хушдор медиҳад, и бештар ҳушёру зирак бошем, нисбат ба ҳамдигар меҳрубон бошем, хишторо болои хишт баҳри ободии ишвар гузорем.Мо бояд ҳама амалҳои пайрави ешвои миллат бошем, дар боби ватандӯстию меҳанпарасти аз ӯ сабақ гирем.

 Чизи ташвишовар боз он аст, ки бештар ба ин гурӯҳҳои тундрав ҷавонон шомил мешаванд, ин ҷомеъаи мо, аҳли зиёи кишварро ба андеша меорад. Мо аҳли зиёи ишварро лозим меояд, ки бештар дар байни ҷавонон орҳои фаҳмондодиро бароҳ монем.

      Дар охир ба ҳамаи хонандагон  гуфтаниам, ки ҳама таблиғони ифротгароён дуруғи маҳз аст, агар чунин гурӯҳҳо баҳри ободии кишваре кор мекадрданд Афғонистони ба мо ҳамсоя хело рушд мешуд, аммо сад афсус, ки ҷангҳои мазҳаби ин кишварро ба марҳилаи ҳалокатовар кашиду мардумашро ба хонабардушӣ. Ин ҳама барои мо тоҷикон сабақи хуби зиндагист. Аз ин ру мо набояд фирефтаи таблиғоти дуруғини ифротгароён гардем.          

                Зоиров И-корманди шуъбаи маорифи нохия

А           

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 03-09-2018, 15:56:09 | Диданд: 742