Раванди  зиндаги собит  месозад, ки амалҳои терористи  дар сайёраи  замон марҳила  ба марҳила доман  паҳн  мекунад.

 Ва ин ҳама боиси нигаронии мардуми сайёра  мегардад. Мо  таҷикону тоҷикистониён дар ин бобат баландтолеъ мебошем, ки бо лутфу меҳрубони худованду кушишҳои пайгиронаи Пешвои муазами миллат дар роҳи сулҳу суббот дар як фазои орому осоишта умр ба сар мебарем. Аммо чун мо тоҷикон узви ҷомеаи ҷаҳони ҳастем ин ҳама воқеаҳои даҳшатборе, ки дар кишварҳои Сурия, Ироқ Шом, Авқонистон  бо дастаи хунини гуруҳои терористи рух медиҳад, бе тараф буда наметавонем эҳтирозбайон мекунему онҳоро маҳкум месозем. Зеро, ки Саъдии бузугвор гуфтааст:

                                     Бани  одам аъзои якдигаран,

                                     Ки дар офариниш зи як гавҳаранд

                                     Чу узве ба дард оварад рўзгор.

                                     Дигар узвҳоро намонанд қарор.

 Муалифи ин навиштор як нафар аз аҳли зиёи кишварам шукрона мекунам, ки чунин як мамлакати ободу зебо дорам тифлакон дар кўчаҳо механданд, модарон аз ин бахти баланди фарзандон меболанд.

 Дар ҳадисе хонда будам, ки чун миёни ду мусалмон ҷанг шавад шамшери чўбин ба даст гиранд;  мурод аз шамшери чубин ин сулҳу ороми бахшидани гуноҳи якдигараст. Ва имруз дар мамлакати шарқи наздик гўруҳои радикалию ифротгаро дини мубини ислом сипари хеш сохта аз номи ин дини беолоиш ҳар гунна фатвоҳои дуруқин медиҳанд, ҷавонони гумроҳу аз маърифату асли ислом  бехабару ба худ ҷалб мекунонд. Мутаҳсифона аз кишвари мо ҳам домани ҳазор нафар ҷавонон фирефтаи таблиқоти дуруқини ин гуруҳо гардида дар кишварҳои ҷангзада қарор  доранд. Қисмате ба роҳу воситаҳои гуногун ба ватан баргашта аз кардаи хеш сахт пушаймони мекунанд қисмати дигар роҳи наҷот меҷуянд.

  Манн ҳамчун аҳли зиёи кишвар гуфтаниам, ки дар байни ҷавонон бештар корҳои фаҳмондадиҳи гузаронем ба воситаи муллоҳо маърифаи диннии онҳоро баланд бардорем то бидонанд, ки рехтани хуни бегуноҳе дар ислом чи гуноҳи бузургест.  Пешвои муаззами  миллат дар пайёми худ ба маҷлиси олии кишвар дар бобби ҳолати сиосии ҷомеаи ҷаҳон сухан ронда чунин гуфта буд: тераризм ва ифротгарои беш аз ҳарвақта авҷ гирифта бо оқибатҳои даҳшатбору бе раҳмонаи худ ба мушкилиҳои ҷидитарини инсоният дар асри 21 табдил ёфтааст. Воқеанҳам ин суханон суханони даъвати буданд ва мардуми кишварро ба муттаҳидию ваҳдат мехонанд  Онҳоро бори дигар ҳушдор медиҳад ки аз ҳрвақта дида ҳушёру зирак бошанд, хештаншиносу худогоҳ бошанд. Мардуми шарифи тоҷик таърихан мардуми сулҳдусту ваҳдатофар мебошанд. Дар бобби шоир М. Турсунзода ба маврид гуфтааст:

                               Сулҳ бошад бигзарад нон бе малол.

                              Аз гулўи халқ дар ҳаргуна ҳол.

                               Сулҳ амалии фарзандон бувад.

                                Хотири ҷамъи куҳансолон бувад.

    Мутахассиси шуъбаи маориф                   Зоиров Иброҳим

Илова кард: Администратор | Илова шуд: 13-09-2018, 13:42:06 | Диданд: 1173